Ooit had ik Weblog. Deze bevatte ook een post over deze reis. Helaas ben ik vergeten om de sources mvan de posts te archiveren toen de dienst werd opgeheven. De orginele pagine bevatte ook de mail wisselingen die ik had gedurende de reis. Deze mail folder heb ik opgeruimd met de overgang naar een andere provider. En alle foto verwijzingen werken niet meer. Ik ben nog zoekende naar een nieuwe hosting voor mijn foto's
Dagboek
Nadat 400 jaar geleden de eerste Nederlanders betrekkingen aan zijn gegaan met Japan, ben ik geland op Narita het vliegveld van Tokyo. Ik krijg elke keer als ik aan Tokyo denk het liedje van Gruppo Sportivo in mijn hoofd. " Tokyo, I'm on my way/and in my new Toyata/it's not so far away". Verder heeft Hans vanderberg het nog over " YAMAHA" en dat japanners muziek luisteren in "KIMONO".
Vliegen over een lange oost-west afstand heeft toch iets van alsof je in een tijdscapsule bent gezet. Enig bewustzijn van hoe laat is ben ik de eerste dag wel kwijt. Daarmee is het niet zo problematisch om 's ochtends om 5 uur op te staan om naar de visafslag te gaan.
Tot mijn verbazing is weinig vis vers. Alles is diepgevroren. Alleen de schelpdieren en de palingen zijn nog levend. Het verwerken van tonijn ziet er wel heel mooi uit. Die beesten zijn ook best wel groot.
Terwijl ik foto's aan het maken was ben ik de groep kwijt geraakt. Wel een marktkoopman die z'n uitstalling nog wat verbeterde voor de foto.
Het was nog te vroeg voor de winkels van Ginza. Wel een sandwich ontbijt gekocht. Voor de paleistuinen was het ook nog te vroeg, maar die bleken zelfs gesloten te zijn. Dit wil ik toch echt zien. Toch maar het programma aanpassen. Niet morgen, maar vandaag naar Kamagura (niet Kamagurka zoals 1 van de groep het noemde) Wandeling met tempels. Kan ik waarschijnlijk ook Yokohama meenemen. Heeft wel tot gevolg dat ik niet de reeds inbegrepen excursie met de groep ga doen.
Dus op naar de treinen, kaartjes kopen, hetgeen vloeiend lukt in het Engels, ondanks dat de baliemedewerkster zegt dat ze geen Engels kan.
Zat even te lezen en niet op te letten, staat de trein ineens voor mijn neus. Snel naar binnen. Beland ik alleen in de eerste klas. Wordt netjes opgelost. Tweede klas kun je wel beter naar buiten kijken.
Uitgestapt in Kita-Kamagura. Al doorlopend langs de tempels en het bos/parkpad naar de 'Grote Buddha'. Deze doet z'n naam eer aan. Daarna de tempel waar ik ook naar binnen ga. Nu lopend naar station Kamagura. Is een beetje saai. Wel lunch gekocht.
In de trein naar Yokohama de lunch opgemaakt. Rondje gemaakt langs de haven/baai. Waarom ik nu perse ook Yokohama wilde zien weet ik niet. Het heeft ergens een naam van. Wat ik kan bedenken, dat het de havenstad is van 'Een reis om de wereld in 80 dagen'.
Van Yokohama weer naar Tokyo en naar het hotel. Even gepoedeld in het zitbad (natuurlijk te klein).
's Avonds alleen gegeten in een restaurant dat al sinds 1880 zou bestaan. Je wijst aan wat je wilt eten, je betaalt en dan ga je op zoek naar een tafeltje.
In het hotel de reisleider opgezocht. Gelukkig hebben ze niet lang naar mij gezocht en zijn ze ook gewoon en route gegaan. Me afgemeld voor de excusie van morgen. 's Ochtends iets later opgestaan dan geplanned. In de supermarkt ontbijt en lunch gekocht. Ze hebben zelfs gekookte eieren.
Op naar de tuinen van het Keizerlijk Paleis. Nu ik er ben, ben ik echt blij dat ik gisteren het programma heb omgegooid. Zo'n park in het hart van Tokyo. En dan ook nog zon.
Na de lunch met de metro naar Shibuya. Dit moet een fantastisch kruispunt zijn. Nou de gids heeft niets te weinig gezegd. Dit kruispunt is drukker met voetgangers dan met auto's. Wat een ordelijke chaos. Dit is een hoogtepunt van Tokyo.
Lopend door naar het park met de Tempel voor de Meji keizer en keizerin. Zie je nog een traditionele (eigenlijk buddistische) bruiloft. Verder maak ik weer een foto waar het niet mag. Frontaal is verboden. In het park is nog een festivalletje. Met de PA op zonnecellen. Altijd leuk om mee te maken.
Doorgelopen naar Shinyuhu. De overheidstorens voor een uitzicht vanaf de 45e verdieping. Ook nu weer blij met het ruilen van programma. Het is toch helderder. Alleen Mt. Fuji is niet te zien.
Terug naar het hotel. Zie ik de groep ook aankomen. Blijkt er niemand de facultieve tocht te doen naar Nikko. Heb ik met de reisleider een alternatieve route bepaald (met dank aan LP).
Voor het eten alleen naar Roppongi. Ik geloof dat de stelletjes met het eten als stel gaan. De solo's gaan wel op afspraak. Kon het uit de LP gekozen restaurant niet direct vinden, maar zag ook al direct een Italiaans restaurant. Prima gegeten. Daarna nog even rondgelopen om iets te proeven van het nachtleven. Natuurlijk wordt je gelokt naar de 'topless' bars. Na een biertje in een New Zeelansse pub (gek hoe zou het met 'kiwi' zijn), met helaas net te weinig uitzicht op het het uitgaans publiek, weer terug naar het hotel.
Voor de excursie naar Nikko was geen animo. Alleen ik en Marc (ook VNC) willen. Ik heb met reisleider het plan aangepast. We gaan via Asazuka. De trein die we hebben heeft uitzicht door de voorruit. Levert een paar mooie plaatjes.
Na 2 1/2 uur komen we aan. Toch maar de bus naar de tempels. De buddistische tempels zijn wel juweeltjes met hun mooie houtsnijwerk. Ook hier ligt er 1 echt op de heuvel, dus veel traplopen. De reis is het zeker waard. Ook al vind je treinreizen niet zo leuk als ik.
Waarom is dat eigenlijk zo. Tuurlijk ik ben er mee groot gebracht. In het jaar dat ik 8 werd, gingen we met de familie steeds met de trein van Groningen naar de randstad. Met broerlief later naar de Zaanstad voor familie bezoek. Tienertoer door Nederland en schoolreis naar Parijs. Het aan je voorbij laten glijden van het landschap, met voldoende snelheid zonder dat jezelf wat hoeft te doen. Alle tijd om te kijken, lezen en kletsen.
Ook nu geniet ik weer met volle teugen. Voor de terugweg ben ik alleen. De andere twee wilden nog lunchen in een restaurant.
De trein blijft rustgevend. Dat geldt ook voor zijn broertje de metro. Kun je wel minder zien, maar is overzichtelijker dan de bus.
Zometeen nog een tempel in Asazuka en de 'drol' van Philip Starke. Bij de tempel was het druk. En ook nog veel souvenir winkeltjes. Wat mij eraan herinnerd dat ik nog wel een Japans theeservies moet kopen. En nog moet kijken naar stofjes voor Ma.
's Avonds in de buurt van het hotel gegeten, met uitzicht op het stationsplein. Zodat ik nog wat nnar de mensen kan kijken. Dit blijft een leuk tijdsverblijf.
Terug in het hotel heeft Alida mij gebeld. Mijn mobiel heeft geen netwerk in Japan. Gaan we uitzoeken. Gezellig bijgekletst.
De volgende dag met de bus naar Mantosuma. Helaas geen uitzicht op Mt Fuji. Er was teveel bewolking. Verder druk gelegd om niet een extra stop te maken. Dan maar te vroeg in het hotel. Kunnen we direct door naar de toeristische trekpleisters.
Onderweg de Discman aan gehad met de live CD 'Papa got a brand new Sax' van Hans Dulfer. Deze is opgenomen in Tokyo. Dit valt ook binnen mijn thema van de reis 'relatie Japan Nederland'. Er zij trouwens wel veel live LP/CD's opgenomen in Japan. De klassieker is natuurlijk 'Made in Japan' van Deep Purple. Verder is Cheap Trick wereldberoemd geworden met de live single 'I want you to want me'. 'Live at the Budhokan' is een begrip geworden.
Het kasteel van Mantozuma is een orgineel van de 16e eeuw. Het hele kasteel, de poorten en slotgrachten straalt de strategie van Japanse krijgsheren van die tijd uit. Het de vijand zo moeilijk als mogelijk mogelijk maken om het kasteel te bestormen. Mocht het toch lukken dan bevond de krijgsheer zich op de bovenste verdieping (in dit geval de 6e). Om zich daar te verschansen. Mocht hij hier door de vijand nog bereikt worden pleegde hij Seppeko (Harikiri).
Aan het eind kwam ik Marc tegen. We zijn met z'n tweeën door de stad gelopen, langs tempels en handelshuisjes (nu souvenir winkeltjes) terug naar het hotel. Daar de bagage naar de kamer gebracht en klaargemaakt om naar een Japans badhuis te gaan. 20 minuten met de bus. Alleen was het badhuis in een orgineel Japans pand toch gesloten. We belanden uiteindelijk in een bad op de 8e verdieping. Met dus een leuk uitzicht.
Met Marc gaan eten in een Yarikatiri restaurant. Is ook een Japanse stijl van koken Veel beter te behappen dan Sushi.
Ik ben nog naar het Museum voor Performing Arts gegaan. Dit moest aerchitectonisch bijzonder zijn en vooral 's avonds het mooist om te zien. Dit vanwege het 'frosted glass'. Helaas was hier niets van te zien, behalve dat het wel architectonisch bijzonder is. Nog een biertje in 'Old Rock' cafe en dan na wat gratis internetten naar bedje toe.
Lekker uitgeslapen en een croissantje als ontbijt gehad. We gaan een busritje met het openbaar vervoer maken naar de andere kant van de bergketen. Tijdens de rit geluisterd naar de laatste dubbel CD van Kate Bush. Op deze CD weet ze wederom een paar zaken raak te typeren qua tekst en met mooie muziek te omlijsten. Nummers over Pi, Bertie (haar kind, daarom was ze waarschijlijk zolang afwezig), de wasmachine en Joan of Arc. De uitzichten zijn zolas je van een bergrit mag verwachten. Als extra zien we her en der ook sneeuw.
Als we aankomen in Takayma regent het. We overnachten hier in een traditionele Royikan. Dus op een houten vloer. Het aantal kamers is beperkt, dus worden de eenlingen bijelkaar gestopt (gaan we uitzoeken of dit kon). Ik wordt aan Marc gekoppeld. Op zich prima, ware het niet dat hij ziek is geworden van het eten van gisteren. Ik hoop dat hij 's nachts geen last meer heeft. Het vrouwtje van het hotel kwam ons op het station tegemoet met paraplu's. Zo konden we droog bij het hotel aankomen.
Toch maar de stad in, ondanks de regen, om de toeristische plekken te bekijken. Het gebied is vrij klein, dus ik was er al helemaal doorheen voor ik wist.
In het Lion Mask museum had ik bijna een prive voorstelling mechanisch aangestuurde poppen. Op het laatst kwamen er nog 4 Amerikanen bij. Het Samurai huis met de geheime doorgangen was helaas dicht. Het bij architecten beroemde handelshuis was wel open en zeer de moeite waard. Dit levert een aardige inspiratie voor onze 2e verdieping.
Op de terugweg een gedeelte van de groep tegengekomen. Met hen terug naar het hotel. Marc was er al. Hij was nog niet beter. Mijn bed opgemaakt en de Yakatu (kamerjas) aan getrokken. Mijn spijkerbroek was te nat en de bagage is al door naar Kyoto.
We gaan met z'n allen Japans eten. En bijna een ieder had de Yakatu aangedaan. Of het kwam doordat Marc en ik als eerste dit aanhadden weet ik niet. Het eten was gevarieerd en goed. Na het eten nog gezellig met de groep geborreld. En ook nu niet meegegaan om een sigaret te roken.
Redelijk geslapen. En na het ontbijt de stad in. Nu schijnt de zon. De ochtendmarkt stelt niet veel voor (had ik ook niet verwacht). Voor het ambtelijk gebouw van de Shogun is nog te vroeg. De wandeling langs de tempels maar gedaan. Begin van het pad was lastig te vinden. Later was het prima aangegeven. Weer beland bij het ambtelijke gebouw. De japanse manier van kamers indelen ziet er prima uit. Zolas gezegd dit gaan we toepassen in onze nieuwe huis. Er is nog genoeg tijd over, dus neem ik ook het openlucht museum mee. Daarna naar het station. Helaas mag je het perron niet op. Ik had gehoopt hier wat tijd mee te kunnen verdoen. Die vlieger gaat dus niet op. Nu maar wachten tot we met de trein verder kunnen. Eerst 2 1/2 in een gewone trein. En dan een half uur in een 'Shikansen'. Dit zijn wel super aerodynamische treinen.
In Kyoto hebben we een hotel tegenover het station. Onze bagage is ook aangekomen. In het hotel even verfrissen in het zitbad en dan op naar het station om te eten.
Toen we aankwamen heb ik het mooie van dit station niet kunnen ontdekken. Nu zie ik het beroemde Atrium wel. Een vide van uiteindelijk 11 verdiepingen hoog. Die op die plek ook nog geen dak heeft. Dus het lijkt of je met de roltrap de lucht ingaat.
Na een goede nachtrusalleen op de kamer, de bus genomen naar het noordoosten. Daar ga ik de stadswandelingen van de LP in omgekeerde richting doen. Het begin is bij een tempel. Ik heb daar nog geen zin en ga dus direct door naar het 'filosofen pad'. Ik ga nog genoeg tempels zien, hoewel ook deze wel weer bijzonder is.
Het pad volgt een (gekanaliseerd) riviertje. Levert altijd leuke plaatjes op. Op de routes van vandaag doe ik uiteindelijk drie grote tempel complexen aan. En kom ik door een (toeristisch) wandelgebied.
De tempelcomplexen lijken steeds groter en kolosaler te worden. Levert wel leuke uitzichten over de stad. Ook gebeurt. Dit komt ook omdat ze (zoals het hoort) tegen een helling aangebouwd zijn. Dus veel traplopen.
Ik weet natuurlijk niet of er altijd zoveel schoolkinderen de tempels bekkijken, maar vandaag stikt het ervan. Allemaal in hun schooluniform.
Na de tempels nog wat tijd over. Had ik ook op gehoopt, want hett programma voor Kyoto is druk. Ik had dus nog tijd voor het stoomlocomotieven museum. De Japanners hebbeneen stationsgebouw naar deze locatie verplaatst. of de draaischijf hier altijd al was weet ik niet. Het lijkt er wel op en zulke dingen verplaats je niet zomaar. Verder laat ik het bij de foto's.
Het eten verloopt aldoor prima. Ik kan redelijk goed de restaurantjes vinden. Voor ontbijt en lunch ga ik meestal naar de supermarkt. Vandaag dacht ik laat eens luxe doen en gaan intbijten in het hoel.Dan kan ik vast ook wel wat voor de lunch snaaien. Dit plan pakte wonderwel uit, want uiteindelijk ook niet hoeven afrekenen. En wel 4 kleine croissantjes voor de lunch.
Op het programma staat ook een dagtocht naar Nara. De hhofdstad van Japan voordat Kyoto dat werd. Ook hier weer een groot tempel complex. Dacht ik gisteren dat ik grootste tempel wel had gezien. Blijkt het toch nog groter te kunnen. Zoals ik verwacht had, had ik niet de hele dag nodig. Ik heb zelf de trein terug genomen 2 1/2 uur eerder dan de planning.
Ik kwam erachter dat het paleis in het weekend dicht is. Dus onderneem ik een poging om nu nog naar binnen te kunnen. Alleen de busreis is bijna een uur. En ik kan het het kantoortje voor de kaartverkoop niet vinden. Dus alleen de buitenkant gezien en het hele park doorgelopen.
daarna nog wat tijd om naar het Mantra (strip) museum te gaan. Hele wandrekken vol met Japanse stripboeken en een tentoonstelling over een tekenaar die actief was zinds 1930. En als toegift een tentoonstelling over de 'Bandes Desgnees'. Oftewel Franquin, Jije Morris en Peyo. Leuk om in Japan de geschiedenis van de Franstalige strips te zien.
Voor het borreluur niet teruggegaan naar het hotel. De afstanden zijn te groot. Op zoek naar een cafe. De eerste zit in een kelder. Vind ik jammer. Doorgelopen naar een volgende. Ik kan de naam van het cafe niet vinden, maar het moet wel 'Zappa' zijn, gezien de beschrijving uit de LP. Tot mijn verrassing hebben ze hier allerlei soorten bier. Ik kies nationalistisch voor een Grolsch beugel. Is redelijk aan de prijs. Uiteindelijk zit ik dus Grolsch te drinken, naar een bar keeper te kijken die back gammon speelt tegen zichzelf met de elpee van de 'Band' op de achtergrond. Later nog de 'Alan Parson's Project' met 'Eye in the Sky'.
In de uitgaansbuurt 'Punto Cha' gaan eten. In een echt Japans restaurant, dus geen stoelen, lage tafels. En ook geen gat onder tafel voor je benen. Dit is dus echt Japan.
De laatste dag in Kyoto regent het pijpestelen. Dus aanpassen van het programma. Helaas vervalt daarmee het fietsen door de stad. Nu ga ik zeker cultuur happen. Helaas kan je maar 1 ding doen. De prijs is aanzienlijk. Ik ga voor een kaligrafie cursus. Er moet nog een leraar geregeld worden, dus dit wordt pas 's middags.Nu dan maar eerst in de regen naar de Gouden Tempel. Die nu wel mooi glimt. En de rotstuin. Deze valt tegen en hierdoor ben ik wel doornat geworden.
Ik krijg van een vrouw les. Kaligraferen kan niet linkshandig. Al zeg ik het zelf. Het lukt aardig goed. Na ruim een uurtoch twee tekens tot een goed einde gebracht. De lerares schrijft mijn naam nog uit. En ik vraag haar om de tekens voor japanse tuin op papier te zetten. Dit wil ik gebruiken in het nieuwe huis.
's Avonds een telefoontje van Alida. Daarna wil ik gaan eten in een Dungerie om de hoek. Maar nu is de wachttijd zelfs 2 uur. Dus maar weer naar het station. Nu de andere kant in het ommeletten restaurant.
Om naar Koyasan (berg Koya) te gaan, moeten we vaak overstappen. De laatste trein sligerd zich door het bergdal omhoog. Het laatste stuk gaat met een kabelbaan. Gelukkig loopt deze ook op rails. gezeten aan de hoge kant geen problemen met hoogtevrees.
In Koyasan overnachten we in een tempelcomplex. De scheidingswanden zijn van hout met bordpapier. Ik moet de kamer weer delen. In het plaatsje zelf is niet veel te doen. De grote tempel met de vele lantaarns ligt aan de andere kant van de grote begraafplaats. Een soor 'pere Lachaise'. Dit is een zeer gewilde plek om begraven te worden.
In het hotel meoten we voor het ontbijt budhistische diensten meemaken. Voor een keer is dat wel leuk. Vooral de tweede, omdat die gepaard gaat met vuurtje soken. Het ontbijt is ook weer japans. Nu heb ik wel een heel waterig gevoel in m'n buik. Om zowel avondeten als ontbijt op z'n waterig japans vindt mijn maag wat minder.
We nemen dezelfde weg terug om in Osaka te belanden. Hier hebben we maar weinig tijd. Ik ga weer alleen op stap. Want na Koyasan en de komende dagen ook met de groep lijkt me dat wel prettig.
Toch naar het kasteel gegaan. Ondanks de betonnen reconstructie is het toch zeer de moeite waard. daarna doorgelopen richting het 'organische gebouw'. Onderweg kom ik langs een zeer lange ondergrondse koopgoot. Het 'organische gebouw' heeft megagrote bloempotten, die uit de gevelkomen. Een biertje op een terrasje gedronken gedronken in Amerika mura. Hier loopt jong en hip Japan rond.
Tegen de avondschemering naar het hoge gebouw, waar je bovenin fantastische uitzichten hebt.Om daar te komen moet ik wel met een lift die een stuk door een glazen schacht aflegt. De heenweg de ogen maar dicht gedaan. Het uitzicht is fantastisch. Vooral nu het donker wordt. Hierna gaan eten in de uitgaansbuurt. Wel Japans, maar niet waterig. Eigenlijk gewoon spaghetti met vis en vlees een een klein beetje groente. Daarvan heb ik wel extra besteld.
De route naar Hiroshima gaat helaas niet rechtstreeks. We stoppen eerst in Himej. Hier is een kasteel te zien die nog in orginele staat is. we zijn voor de meute aan. De plek is berekend op veel meer toeristen, gezien de slingerrij die voor de entree is gemaakt met touwen. Het kasteel werd alleen gebruikt ten tijde van oorlog. Naast het kasteel ligt nog een tuinen complex. Leuk om door te wandelen en ideetjes op te doen voor ons Japans tuintje.
Hierna gan we met een boemel naar Kubashiki. Dit is het Giethoorn van Japan. Met een museumpje met impessionistische en expressionistische kunst. Dit vind ik echt tijdverlies. En hierdoor hebben we geen lange rit in de Shinkansen. Met een stop-Shinkansen gaan we door naar Hiroshima. Alwaar we gaan eten en ik ga daarna badderen en dan slapen. Maak weer dankbaar gebruik van de Yakuta.
p het programma staat een trip naar een eiland. Ik ga wel mee, hoewel ik ook bij deze aan een zwaar toeristische plek moet denken.
We zien de meest gefotografferde schrijn. Deze staat in de zee. Hij is wel mooi. Ik ga met Mark zo snel mogelijk door naar de kabelbaan om de berg op te gaan. Ik doe ook alles om m'n hoogtevrees te tarten. Het eerste stuk is tegen de hlling omhoog. Strak vooruit kijkend naar de helling lukt het wel. Het tweede stuk is van bergtop naar bergtop. Dit is niet een paar persoons bakje, dus kan ik in het midden tussen de mensen gaan staan. Boven aangekomen worden we opgewacht door aapjes. Voor het echte hoogste punt moeten we nog wat verder omhoog lopen. Hiervandaan wel een heel mooi uitzicht.
We nemen de lange afdaling terug. Deze loopt langs de rivier, die al in een voeg stadium wordt gekanaliseerd. Op latere plekken is het nog duidelijker. Maar hier zijn dan ook hele stukken weggespoeld. We komen langs een tempel die er wel heel mooi bijligt. Helaas heb ik onderhand mijn scheenbeen overbelast, maar ik bijt nog maar even door. Weer helemaal beneden aanschouw ik hoe er hier groepsfoto's worden gemaakt. de schrijn op de achtergrond. En op de voorgrond een paar herten.
We komen vroeger terug in Hiroshima dan geplanned. Heb ik meer tijd om uit te rusten en m'n been tot rust te laten komen. 's Avonds naar de Atoombom Dome. Deze wordt dan verlicht. Vanaf het tramstation ziet het er niet spectatulair uit. Vanaf de andere kant is het beter. De foto's maken het nog mooier.
Hiroshima heeft buiten het A-bomb verhaal niet bijzonders. Dit komt goed uit. Kan ik mijn been veel rust geven. Ik ga nog wel met de tram naar het park met alle monumenten. Het is indrukwekkend. Maar of dit nog wel werkt voor het besef dat je NOOIT meer met nucleaire wapens moet werken is zeer de vraag. Het kraanvogel monument ter ere van het meisje met leukemie is zelfs al in brand gesoken. Dus vele kraanvogels zijn in rook opgegaan. Ik wil nog eens goed nadenken over hoe te voorkomen dat Oppenheimer's speeltje ooit nog eens gebruikt gaat worden.
Vanaf Hiroshima met de ShinKansen naar Hakata/Fukuroka. En dan door met de trein naar Kumamota. Eindelijk treinreizen zonder veel stops en overstappen. Het eiland Kyushu is de graanschuur van Japan. We rijden dwars door de vele rijstvelden.
Vanuit Kumamota maakt de groep een dagtocht naar Aso, een vulkanische krater. Ik blijf in de stad. Wat rust voor mijn been. En ik heb ook geen zin in nog een kabelbaan. Van de tuin met de 53 stations van de Tokaide tussen Kyoto en Tokio kan ik niet veel maken. Mt. Fuji is inderdaad zeer duidelijk. Maar hoe de rest de duiden weet ik niet.
Met de tram naar Homeij. Dit blijkt uiteindelijk veel traplopen te worden. Zeker omdat ik door wil tot het beeld van de architect van het kasteel van deze stad. Door het vele traplopen krijg ik mijn looptechniek weer terug. Ik kan weer gewoon lopen alleen nog niet zonder pijn.
De tempel is bijzonder in de zin dat hij veel kleur in het schilderwerk heeft. Het kasteel ziet er van buiten zeer mooi uit. Hier is het strategische van het complex zeer goed te zien. Van binnen is er niets orgineels aan. Een betonnen trapconstructie. Wel is er een museum met de historie van de clan die het kasteel heeft laten bouwen. Alleen dit is volledig in het Japans. de schilderijen van de Daimlo's zien er wel mooi uit.
's Avonds mijzelf getrakteerd op een uitgebreidde Italiaanse maaltijd. Met een lekker flesje Chianti erbij.
De treinreis naar Nagasaki gaat gepaard met maar 1 overstap. Dus lekker lezen en rondkijken. We komen rond het middaguur aan. Ik ga direct door naar het Siebold museum. Het is een leuke wandeling ernaar toe. Het is een boeiend verhaal. Moet in Leiden toch ook maar eens naar het Sieboldhuis. Terug met de tram om het monument van de 26 christelijke martelaren te zien. Hiernaast staat een gebouw met Gaudistische torens. Heb niet uit kunnen vinden wat het was. De afstanden zijn niet groot en ik heb nog tijd over. Dus neem ik Dejima ook nog even mee.
Dit is zo'n 200 jaar de Nederlands enclave geweest. Een leuke videofilm die het verhaal vertelt vanuit het gezichtspunt van een Japanse tolk. Hierna een biertje gedronken op het terras van de Dejima Werf.
De helft de groep is onderweg naar Nagasaki met de trein naar het park Huis ten Bosch gegaan. In eerste instantie leek het erop dat dit in de buurt van de orginele Nederlandse enclave op Hirado was, maar daar lijkt het niet op. en de entree prijs is ook hoog. En dit voor gebouwen die je in Nederland in het echt kunt zien.
Nagasaki is de stad met de langste westerse historie. Het kent dan ook een buurt waar ze nu allerlei westerse huzien hebben neergezet. Tevens liggen hier de 'Dutch Slopes'. De Japanners noemden op een bepaald moment alles wat westers was 'Orande'. Dit zal zijn afkomst zowel van Holland als van Oranje hebben.
De Britten, die er sinds 1860 waren, hebben meegeholpen met het opbouwen van de japanse industrie en ook met de Meji revolutie. Het park levert een mooi uitzicht over Nagasaki. de weg ernaartoe heb ik de lift genomen. Hierna begon het te regenen. Even langs het hotel voor een lange broek en een vlies.
Ondanks de regen toch maar begonnen aan de tempel wandeling. Dit lijkt lastig. De kaarten van Nagasaki geven de straat niet aan. En de beschrijving in de LP is op z'n amerikaans. Alleen als je er bent staat het vrij goed aangegeven en is het inderdaad uiteindelijk 1 straat die langs de tempels loopt. daartussen liggen trouwens allemaal graven.
Terwijl ik mij aan het orienteren ben op een bankje onder een boom, wordt ik aangesproken door een politie agente. Eerst denk ik nog dat ze me wil helpen, maar al snel wordt duidelijk dat ik gecontroleerd word. Gelukkig heb ik mijn paspoort bij me en weet ik de naam van het hotel. Als ze mijn leeftijd heeft uitgerekend is ze wat verbaasd. Alsmede haar twee collega's.
Ik neem de tram naar Urikami. Hier is de A-bom van Nagasaki terecht gekomen. Het vredesmonument is bombastisch lelijk. De restanten (fundering) van de gevangenis zijn indrukwekkend. Hier wel het museum ingegaan. In Hiroshima ben ik niet naar binnen geweest. Tot mijjn verbazing blijkt dat radioactiviteit geen invloed heeft op de tweede generatie. Qua slachtoffers bedenk ik me wel steeds dat de huidige kernbommen vele malenn krachtiger zijn. Goed om te zien is de geschiedenis van de oorlogen en de vredesbeweging sinds 1945. De oprichting van de Pugwasjh komt duidelijk naar voren.
Voor het avondeten heb ik me volledig laten leiden door de LP. Ze waren goed te vinden en van goede kwaliteit. Helaas had de laatste zijn daghap niet in het engelse menu.
In Fukuoka regent het ook nog. Ik heb hier een extra dag dus voldoende tijd. Ik ga op zoek naar Canal City. Dit is een grote shopping mall. Ik probeer hier lapjes voor mammie en een kadootje voor Alida te kopen. Het is een lelijk gebouw, logistiek niet handig en ik kan er niet vinden wat ik zoek. Terug naar het hotel. Het regent nog steeds. Ik vermaak me met een honkbal wedstrijd.
's Avonds gaan we met de groep eten. Voor een groot gedeelte van de groep is dit de laatste avond. We hebben twee tafels. Ik ga zitten aan een tafel zodat ik linkshandig niemand in de wegzit. We gaan per tafel bestellen en afrekenen. We nemen allerlei gerechten en delen dat. Zo doen de Japanners het ook. Bij het afrekenen blijkt onze tafel iets duurder (3500 pp) te zijn dan de andere (2500 pp) tafel. We hebben ook iets meer gedronken. Na het eten met een stel nog een drankje gedaan. Zijn wel de rokers, maar gelukkig hebben ze alleen Marlborough Light. Ik neem een japanse wodka. We breken vroeg op want de meesten moeten vroeg op om het vleigtuig te halen. De laatste wodka is nog halfvol.
's Ochtends heb ik een redelijke kater. Ik ga lekker uitslapen. Ondanks dat het mooi weer is. 's Middags neem ik de toeristische bus die een rondrit door de stad maakt. Ik stap 1 keer uit bij het JAL hotel. Dit is een mega groot gebouw. Gelukkig is het een feestdag en gaat de bus elke 20 minuten. Ik ga weer verder. We komen langs alle toeristische plekjes. Ik stap uit bij het Tenin station. Hier zijn weer veel winkels. In Mitsuki vind ik lapjes voor mammie. Verder niks. Ik loop nog wat door de stad. Kom nog wel leuke gebouwen tegen. En kraampjes met etenswaren. 's Avonds gegeten in een zaakje met weinig bediening. Je doet je bestelling bij een automaat, waar je ook direct betaald.
De volgende ochtend vroeg op om de vlucht van 07:10 te halen. We zijn nog met z'n vieren. Het vliegveld ligt pal tegen de stad aan.